تا یار که را خواهدو میلش به که باشد...

چه قد سخته یه حرفی تهه دلت مونده و نمیتونی بزنیش ،میشه مثه یه استخون تو گلوت و آزارت میده شب و روز و هر لحظه،بعضی حرفا از یه جنسی هستن که حتی نمیشه با یه نفر راجعبشون درد دل کرد ،فقط باید خودت این قضیه رو بدونی و تحملش کنی  وحتی نمیتونی حلش کنی به تنهایی ،میخوای بری با یه نفر که میتونه مشکلت رو حل کنه حرف بزنی ولی میبینی ای دل غافل نمیشه ،اینجاست که بازم یادت میفته که بازم یادت رفته صاحب داری ،و همه ی حرفای توی دلت حتا اونایی که به هیچکس نمیتونی بگی رو باهاش باید در میون بذاری،حتی تر اون حرفایی که از یه جنس خاصین

لیاقتش رو ندارم که یه روز بیای مثلا نوشته های منو بخونی ،ولی همیشه اون جنس حرفامو با خودت میزنم

امام مهربانم که از پدر برایم دل سوز تری و از مادر مهربان تر و از برادر صمیمی تر هستی خودت کمکم کن ....